ذکر مصائب حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در کاخ یزید ملعون
بزم در کـاخِ یزیدِ فـاسـقِ شـیـطان تبار گوش‌ها در بازتابِ گفتگوی نـور و نار در میانِ تشتِ زرّین می‌درخشد قرصِ مَه خیره مانده چشمِ شَه بر خواهرانِ داغدار بی‌حیا می‌زد به رأسِ شاهِ دین با خیزران پیشِ چـشمانِ رقیه دختِ شاه و شهریار منظره درد است دردِ غربتِ خـونِ خدا لیک زینب مثلِ زهرا در شکوه و اقتدار سعیِ دشمن بود خود پیروز باشد در مصاف محو گردد نامِ زیبای حسین از روزگار حیدری ثانی‌ست زینب، گرچه میدانیم ما لافـتـی اِلا عـلـی لاسـیـف اِلا ذوالفـقـار با کلامِ حق سخن آغاز کرد امّا چه سود! کی شود با نطقِ اَحسن آشنا گوشِ حِمار اسـتـنـادِ خـطـبـه‌اش آیـاتِ قـرآن کـریـم ظلم گر باشد نخواهد شد حکومت پایدار بند بندِ نـطـقِ او تـبـیـینِ دینِ جـدِّ اوست اینکه رفته بعد او در هالۀ گرد و غبار انقـلابِ کـربلا را، عـشـق معنا می‌کـند با همه فـتـنـه گری‌های یـزیدِ می گـسار با شهامت گـوید از زشـتیِ افکـارِ یـزید ظالمان را می‌کند در چشمِ هر آزاده‌خوار ریشۀ افکارِ پـسـتـش را نـشـانه می‌رود با بیانِ این که شد بـنـیانِ ظـلـمِ بی‌شمار اوست در کاخِ ستم از سرزنش‌های یزید در دفاع از آرمانش می‌کند بس افـتخار ای یزید اظهارِ خوشحالی مکن از فعلِ خود زود رسوا گردی و نقـشِ پلیدت آشکار راهِ ما حق است و پیروزی بدان از آنِ ماست این چنین هستیم ما در هر دو عالم رستگار آه! از دسـتـت اگـر داغِ بـرادر دیـده‌ایـم یا نمـودی تا قـیـامت جانِ ما را داغدار لـیک جـاویـدان بـمـانـد پـرچـمِ آزادگـی بـر فـرازِ بـامِ عـالـم تا طـلـوعِ انـتـظار تا قیامت شعلۀ عشقِ حسینم روشن است تا جهان باقی‌ست ما هستیم و جانی سوگوار در مرامِ عاشقی، خواهر برادر نیـسـتند عشق زینب را نباشد در کـلامِ ما عیار مِهرِ جانش به برادر نیست صرفِ خواهری بـلـکـه او دارد تـولّا بـر ولـیِ کـردگـار ما رایت اِلا جـمـیـلا پـاسـخِ دشـمن شده از زبـانِ پـاک بـانـوی مـتـین و استوار کربلا دانشگهِ تدریسِ عشقِ زینب است این چنین دانشگهی دارد چنین آموزگار جز وفا وُ صبر و غیرت هیچ در زینب نبود "کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود" |